Kiedy pierwszy raz spotkałem Veronicę Grechi, prawie doprowadziłem ją do płaczu. Nie z powodu tego, co powiedziałem lub zrobiłem — w każdym razie nie celowo. Ale w lutym, kiedy przyjechałem, byłem jej pierwszym gościem od czterech miesięcy. I jako właściciel B&B z zaledwie czterema pokojami ( Velona & apos; s Jungle we Florencji), promyk nadziei, który zaoferowałem — nawet podczas krótkiej podróży służbowej — był prawie przytłaczający.

Po trzech miesiącach Veronica czekała na swoich pierwszych zagranicznych gości w 2021 roku.

„Jestem bardzo emocjonalna”, powiedziała mi WhatsApp w noc przed ich przybyciem. „Tak się cieszę, że widzę moich gości, ponieważ tak bardzo za nimi tęskniłem. Widok pustego miasta sprawiał, że płakałem za każdym razem, gdy szedłem na spacer, ponieważ piękno Florencji zostało stworzone, by się nim dzielić — a posiadanie go dla siebie nie było naturalne.

Jako osoba, której praca nie polega na turystyce, moje uczucia są nieco bardziej mieszane. Jasne, Włochy potrzebują gości i to szybko — turystyka nadrabia około 13% PKB kraju , a miejsca takie jak Wenecja, gdzie mieszkam, zostały zdziesiątkowane przez brak odwiedzających.

I oczywiście podróże są jednym z najbardziej transformujących doświadczeń, jakie możemy mieć. Włochy zmieniły moje życie — i boli mnie, że inni nie mogli wprowadzić go do swojego życia przez ostatnie 14 miesięcy.

Ale mam obawy związane z ponownym otwarciem śluz. Częściowo obejmuje to względy zdrowia publicznego — Włochy bardzo ucierpiały podczas pandemii, a rany jeszcze się nie zagoiły. Ma drugi najwyższy wskaźnik śmiertelności w Europie, a ponieważ przygotowuje się do otwarcia swoich granic , tylko 14% populacji zostało w pełni zaszczepionych w momencie publikacji, New York Times raporty . Mój 86-letni przyjaciel? Nie będzie bezpieczny do końca czerwca. (To prowadzi mnie do masek. Tutaj maski są obowiązkowe, nawet na zewnątrz, aby chronić się nawzajem.)

Kolejną obawą jest to, że od kilku lat Włochy znajdują się w centrum europejskiego problemu nadmiernej turystyki. Choć pandemia była katastrofalna finansowo, ubiegły rok dał nam również szansę zobaczenia, jak może – i powinna – wyglądać turystyka.

Dla mnie lutowy wyjazd do Florencji był jednym z najbardziej magicznych w moim życiu. Codziennie przez tydzień zakradłbym się do Galeria Uffizi w drodze powrotnej z pracy, okrążając największą na świecie kolekcję sztuki renesansowej, klatka po klatce.

W szczycie sezonu galerię może zatkać nawet 12 000 osób. Ale w środku tygodnia, podczas pół-lockdownu we Włoszech, dzień po dniu byłem sam ze sztuką. Nie było kolejek, przepychania się, żeby się do niego zbliżyć. Uświadomiło mi to, że to, co w przeszłości uważałem za wywołane przez galerię wyczerpanie psychiczne, było czysto fizycznym stresem tłumu.

Tak zbliżyłem się do „Wenus” Botticellego, że widziałem pociągnięcia pędzla; Spojrzałem na portrety Rafaela z XVI wieku — byliśmy tylko my w pokoju.

Choć raz miałem czas, żeby zwolnić. Spędziłem tydzień oglądając jedną galerię, zamiast szybko odhaczać największe hity na mojej liście — a różnica była niesamowita. Zamiast wychodzić znękana, czułam, że cała ta sztuka naprawdę zmieniła coś we mnie.

Oczywiście niewiele osób będzie miało tyle szczęścia, co ja w lutym (lub maju, kiedy wróciłem i znów znalazłem się sam na sam z arcydziełami). Następnym razem, gdy pójdę, Włochy zostaną ponownie otwarte — Będę musiał ustawić się w kolejce po bilet, zajrzeć ponad ramionami ludzi, żeby zobaczyć „Wenus” i zostać przeciągniętym przez galerię w strumieniu odwiedzających.

Chyba że zmienię swoje zachowanie jako turysta. To właśnie planuję zrobić — i myślę, że wszyscy powinniśmy to robić dla naszego własnego dobra, jak również dla Włoch. Chciałbym, żeby każdy mógł mieć takie samo doświadczenie slow travel, jak ja w ciągu ostatnich kilku miesięcy.

Jako outsider mieszkający we Włoszech, często czuję się jak turysta w moim rodzinnym mieście Wenecji — za każdym razem, gdy wychodzę na zewnątrz, jest coś do zobaczenia.

Ludzie mówią o przeludnieniu w Wenecji, ale jako Valeria Duflot z przedsiębiorstwa społecznego Autentyczna Wenecja powiedział mi kiedyś, że problemem nie jest liczba turystów – to fakt, że zdecydowana większość odwiedzających trzyma się tylko dwóch miejsc: Placu Świętego Marka i Mostu Rialto.

Ale tak spektakularne, jak są, Wenecja tak naprawdę nie o to chodzi. Prawdziwa Wenecja nie jest tą, którą znajdziesz w śnieżnych kulach za 1 euro, które można kupić w każdym sklepie z pamiątkami. To w ręcznie dmuchanym szkle, które nauczyciel Stefano Morasso przekręca się w wazony i kubki na wyspie Giudecca; w delikatnym cicchetti przekąski posypane płatkami kwiatów w winiarni Schiavi ; i w arcydziełach Tycjana i Tintoretta, które zdają się czaić cicho w każdym innym kościele.

Jest w rytmie codziennego życia: mewy roją się wokół targu Rialto o świcie, wozy dostawcze Amazon Prime grzechoczą nad mostami, gdy siedzisz przy porannym cappuccino, i dzieci grające w piłkę nożną na placach po szkole. I nie ma czasu, żeby to poczuć, jeśli się spieszysz.

Oczywiście wiem, jak to jest być turystą. Podróżuję z listą rzeczy, które chcę zobaczyć, i śpieszę się do jednego miejsca, które trzeba zobaczyć, aby przejść do następnego. Ale brak możliwości podróżowania — a potem powolnego podróżowania — uświadomił mi, jak naprawdę jest to cenne.

Weronika się zgadza.

„W ciągu tych miesięcy zakazów podróżowania powinniśmy byli nauczyć się nie brać tego doświadczenia za pewnik – że podróż nie polega tylko na konsumpcji, ale że ma wartość i może dać tak wiele z powrotem, zarówno podróżnemu, jak i gospodarzowi, ' powiedziała.

„Ważne jest, abyśmy gdy ponownie zaczynamy [podróżować], wybierali miejsca na pobyt lub kupowanie, które nas wzbogacają. Teraz zdajemy sobie sprawę, że nawet pokonanie kilku mil nie jest czymś oczywistym, więc powinniśmy odkryć, co jest autentyczne w miejscach, do których się udajemy”.

Dla mnie mam nadzieję, że odpowiedzialne podróżowanie będzie celem każdego wybierającego się do Włoch w 2021 roku. Podróżowanie tutaj, zwłaszcza gdy wielu mieszkańców wciąż czeka na szczepienie, jest przywilejem. A najlepszym sposobem na spłatę tego przywileju w tym roku jest zwracanie uwagi na to, dokąd trafiają twoje pieniądze.

Być może oznacza to rezerwację lokalnie posiadanej nieruchomości — zyskasz więcej wyczucia miejsca docelowego, a dochód może uratować firmę. A może wybiera pamiątkę ręcznie wykonaną przez jednego z włoskich rzemieślników przy użyciu wielowiekowych technik.

Zamiast próbować objąć cały kraj w ciągu kilku tygodni, jedź wolniej. Wybierz kilka miejsc i naprawdę poznać ich.

Puste ulice na wyspie Burano podczas Covid19 Jedna z pustych ulic na wyspie Burano, będącej częścią Laguny Weneckiej podczas kryzysu Covid19 w kwietniu 2020 r. | Źródło: Giacomo Cosua/Getty Images

I zamiast łapać kawałek pizzy na wynos i siedzieć na schodach kościoła, żeby go zjeść, zjedz porządny lunch w restauracji. W ostatni weekend poszedłem do Burano , wraz z kilkoma tysiącami innych wycieczkowiczów. Usiadłem na lunch w słynnym Czarny kot restauracji i wyszedł o 19:00, po tym, jak właściciel Massimiliano Bovo otworzył prosecco, aby uczcić ponowne otwarcie ze swoimi gośćmi i lokalnymi rybakami, którzy zaopatrują zakład. Jego tata i szef kuchni, Ruggero, był zachwycony widząc ponownie turystów, ale powiedział mi, że większość odwiedzających po prostu spaceruje po wyspie, robiąc zdjęcia kolorowym domom, a potem wraca na prom. Musi być bardziej wyrównana wymiana, powiedział.

Dla Włochów, którzy polegają na turystyce, pandemia była katastrofalna. Oczywiście wszyscy tutaj chcą cię z powrotem. Ale teraz nadszedł czas, aby stąpać lekko i spędzać lokalnie — aby kraj, który wszyscy kochamy, znów stanął na nogi.