– Kobiety gotują ryby, mężczyźni gotują kozy – wyjaśnił Kevin, wręczając nam parujący kubek baraniny, kości i tak dalej. Wydawało się, że łatwo było wybaczyć te dobrotliwe szowinistyczne rytmy życia na małych wyspach, jak to mogło być pół wieku temu, kiedy osły, a nie taksówki, gnały po wzgórzach. Turystyka jest tu królem dłużej niż większość młodych wyspiarzy żyje. Ale z powodu braku trzasku kas i ryku silników jachtów, nowe rytmy wzięły górę. Rytmy dzieci w szkolnych mundurkach stukają kijami wzdłuż słupków ogrodzenia, gdy schodzą ze wzgórza do miasta. O koźlich kopytach wspinających się co noc po schodach do naszej willi w towarzystwie rodziny kotów, które dobrowolnie ją adoptowały, podczas gdy ja bujałem się na podwójnym hamaku i karmiłem go winogronami.

Następnego ranka poszliśmy nurkować z rurką w zatoce, o czym większość turystów zapomina, że ​​mogą zrobić po około pięciu koktajlach Painkiller. Kilka łodzi w końcu pojawiło się z pobliskiej Tortoli. Drzwi Soggy Dollar pozostają zamknięte, ale przez kilka godzin ożyły dwa inne bary – Gertrude i Coco Locos. Jednak łodzie odpłynęły tak szybko, jak się pojawiły, i zacząłem myśleć o tym, jak zdumiewająco pusta może być wyspa 200 osób w południe. Moi przyjaciele odpłynęli wczesnym promem, a ja spędziłem ostatnie godziny na leżaku pod morskim drzewem winogronowym po wschodniej stronie White Bay, medytując na wodzie. Normalnie wstydziłbym się robić złe selfie na drewnianej huśtawce, ale wokół nie było nikogo, kto mógłby osądzać — tylko ławica przezroczystych ryb w strąkach po dwie i trzy, wiecznie przesuwająca się na białym piasku, na błękitnej wodzie. przeciwko doskonałej ciszy.

Była to cisza, która nie była już podyktowana niekończącym się warkotem promów i pontonów ani naglącymi żądaniami turystów, którzy chcą tego, czego chcą, kiedy chcą. Ogłoszono już datę otwarcia granic. Zgiełk wróci. Wyspiarze znowu staliby się taksówkarzami, sprzątaczami i barmanami. Przypomniało mi się zdanie, którego każdy emigrant musi się nauczyć, gdy po raz pierwszy denerwuje się, gdy coś na wyspach trwa dłużej, niż uważa, że ​​powinno: wkrótce.

Jak dostać się na Brytyjskie Wyspy Dziewicze

BVI ponownie otworzyło swoje granice dla odwiedzających 1 grudnia, po zamknięciu przez dziewięć miesięcy. Obecnie jedyną autoryzowaną metodą wjazdu jest droga lotnicza na międzynarodowym lotnisku Terrance B. Lettsome (EIS) na Beef Island. Ponowne otwarcie portów morskich, w tym przepraw promowych z Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych , został przełożony na 21 stycznia.

Wszyscy podróżni muszą się wstępnie zarejestrować i wypełnić formularz oświadczenia zdrowotnego health w ciągu 48 godzin podróży, a także przedłożyć negatywny wynik testu PCR uzyskany pięć dni przed przyjazdem. Odwiedzający muszą również mieć potwierdzoną rezerwację w zatwierdzonym przez rząd hotelu, willi lub jachcie i wyrazić zgodę na czterodniową kwarantannę po przyjeździe. Dodatkowo każdy podróżny, w tym dzieci, musi wypełnić wniosek o wydanie certyfikatu podróży — ważnego przez pięć dni — który wręcza personelowi linii lotniczych. To upoważnienie może być wykorzystane do organizacji podróży. (Zachowaj wydrukowaną lub elektroniczną kopię tego i negatywne wyniki PCR, wraz z biletem i paszportem, aby odprawić się i wejść na pokład.)

Po przyjeździe goście zostaną poddani badaniu przesiewowemu i testowi COVID-19, a także otrzymają dostęp do aplikacji BVI Gateway do monitorowania stanu zdrowia, po czym zostaną przetransportowani do zatwierdzonych miejsc zakwaterowania. Tam będą podlegać kwarantannie przez cztery dni, ale będą mogli poruszać się po terenie. Jachty czarterowe będą mogły opuścić dok i zacumować na liście 14 zatwierdzonych miejsc na wyspach. Po kwarantannie, przed możliwością swobodnego poruszania się, wymagany będzie jeszcze jeden negatywny test (czwartego dnia). Aby uzyskać więcej informacji, wyślij e-mail na adres bvireentry@gov.vg.