Jego transformacyjna trasa transatlantycka

W sierpniu 1845 roku Douglass wypłynął na Cambrię, statek płynący do Wielkiej Brytanii. Podróże za granicę oferowały zupełnie inne doświadczenie kulturowe, ponieważ Wielka Brytania zakończyła handel niewolnikami z Wielkiej Brytanii na Atlantyku w 1807 roku, a niewolnictwo zostało zniesione w 1833 roku. Wolność była czymś więcej niż niematerialnym słowem używanym w jego wykładach. Po raz pierwszy Douglass doświadczył tego na własnej skórze w kraju, w którym wielu ludzi szanowało go za to, że wyszedł z życia w niewoli i stał się elokwentnym mówcą.

Z Liverpoolu Douglass udał się do Irlandii, zatrzymując się w hotelach lub u abolicjonistów w całym kraju. Dzielił scenę ze znanymi przywódcami walczącymi z niewolnictwem, w tym Danielem O’Connellem, znanym przede wszystkim jako Irlandzki Wyzwoliciel i zwolennikiem praw katolickich w parlamencie. Douglass odwiedził Belfast, Dublin, Limerick i Grobla Olbrzyma. Ale nie zawsze był ciepło przyjmowany – niektórzy Irlandczycy domagali się odesłania go z powrotem do Ameryki. I choć jego broszury z wykładami i reklamy były obrandowane graffiti, nadal doceniał tę wyjątkową możliwość zobaczenia innego zakątka świata. Jego największe odkrycie podczas podróży do wielu krajów: Wielka Brytania była krajem wolności, a Stany Zjednoczone nie.

Tłumy gromadziły się, aby usłyszeć przemówienie Douglassa, w tym w Dundee w Szkocji, gdzie trzy z czterech zaplanowanych spotkań stały się tak zatłoczone, że organizatorzy musieli wystawić bilety na ostatnie spotkanie. Był popularny wśród Szkotów walczących z niewolnictwem, ponieważ użył swoich potężnych umiejętności oratorskich, aby spróbować zawstydzić Wolny Kościół – niezależną sektę Kościoła Szkocji – ponieważ byli znani z wysyłania misjonarzy, aby wspierali właścicieli niewolników w ich walce o utrzymanie niewolnictwa w Stany Zjednoczone

Podróżując po Europie, Douglass ujawnił pęknięcia wolności i okrucieństwa niewolnictwa, dając widzom z pierwszej ręki spojrzenie na takie narzędzia, jak kajdany, łańcuchy i bicze. I zaatakował symbole wolności, w tym Deklarację Niepodległości przeciwko Wielkiej Brytanii. Douglass przemawiał w wielkich miastach przemysłowych i małych rybackich wioskach na wybrzeżu Anglii. Wykorzystywał każdy dostępny środek transportu – parowiec, omnibus, powóz i pociąg – aby dotrzeć do mas. Abolicjonista wybrał odpowiedni czas na wizytę w Wielkiej Brytanii, ponieważ kraj przeżywał wielki boom kolejowy, który zapewnił jemu i innym abolicjonistom możliwość podróżowania między miastami i przemawiania w dniu ich przyjazdu — wczesna forma turystyki i doskonały pojazd, który pomoże rozpowszechniać ich przesłanie przeciwko niewolnictwu.

W 1846 tournee Douglassa nadal nabierało rozpędu w Europie, co pozwoliło mu spotkać renomowanych abolicjonistów, takich jak Thomas Clarkson, brytyjski abolicjonista, który przekonał parlament do zniesienia niewolnictwa w koloniach Wielkiej Brytanii. Wraz z rozmachem trasy pojawił się rozgłos, którego obawiali się niektórzy brytyjscy kibice. Tak więc zwolennicy, tacy jak Anna Richardson i jej szwagierka, Ellen Richardson, poprowadzili zbiórkę pieniędzy, aby kupić Douglassowi wolność od jego amerykańskiego właściciela, Thomasa Aulda. Zebrano fundusze i Douglass stał się wolnym człowiekiem. Przyjaciele namawiali go, by został, ale w 1847 roku Douglass wrócił do Stanów Zjednoczonych po swoją żonę Annę i dlatego, że czuł potrzebę kontynuowania walki o miliony czarnych mężczyzn i kobiet wciąż w niewoli w kraju.

Wywołanie hipokryzji w obchodach czwartego lipca

Przed powrotem do USA, Douglass i jego długoletni przyjaciel William Lloyd Garrison, który od czasu do czasu koncertował z nim w Europie, poszli własnymi drogami. Douglass uważał, że Garrison staje się zbyt radykalny, potępiając kościoły, partie polityczne, głosując i proponując rozpad Unii. Po dwuletnim pobycie w Europie Douglass stał się bardziej niezależnym myślicielem i bardziej pragmatycznym. Z pomocą finansową brytyjskich kibiców Douglass zaczął publikować gwiazda Północna , jego pierwsza gazeta abolicjonistyczna w Rochester.

Oprócz swojej gazety, Douglass i jego żona byli integralną częścią kolei podziemnej, oferując zakwaterowanie i wszystko, co mieli, ponad 400 zbiegłym niewolnikom. Wielki mówca i abolicjonista nadal bronił wolności dla niewolników. W 1948 roku została jedynym Afroamerykaninem, który uczestniczył w Pierwszej Konwencji Praw Kobiet w Seneca Falls w Nowym Jorku. Ale jednym z najbardziej pamiętnych momentów czarnego abolicjonisty było jego przemówienie: Co do niewolnika to czwarty lipca? Po podróży z wykładami, odwiedzeniu miast i miasteczek w Anglii, Szkocji i Irlandii, płodny mówca był w stanie dokonać porównań i wykrzyczeć hipokryzję obchodów Dnia Niepodległości.

Douglass powiedział w części swojego przemówienia:

Bogate dziedzictwo sprawiedliwości, wolności, dobrobytu i niezależności, pozostawione przez waszych ojców, należy do was, a nie do mnie. Światło słoneczne, które przyniosło wam światło i uzdrowienie, przyniosło mi rany i śmierć. Ten czwarty lipca jest twój, nie mój. Możesz się radować, muszę opłakiwać.

Mary Frances Berry, Geraldine R. Segal, profesor amerykańskiej myśli społecznej i profesor historii na University of Pennsylvania, uważa, że ​​doświadczenia Douglassa podczas podróży zagranicznych pozwoliły mu na dokonanie historycznych porównań, co uczyniło to przekonującym przemówieniem. W swoim przemówieniu był w stanie poczynić wiele odniesień do porównania Stanów Zjednoczonych. Po tym, jak koloniści twierdzili, że istnieje ucisk, kraj był w stanie uwolnić się od Brytyjczyków, aby szukać wolności i sprawiedliwości dla wszystkich, powiedział Berry. A jednak trzymali ludzi w niewoli; tymczasem Brytyjczycy znieśli niewolnictwo.

W innej części przemówienia Douglass powiedział:

Jaki, dla amerykańskiego niewolnika, jest twój 4 lipca? Odpowiadam; dzień, który ukazuje mu, bardziej niż wszystkie inne dni w roku, rażącą niesprawiedliwość i okrucieństwo, których jest nieustanną ofiarą. Dla niego twoje świętowanie jest fikcją; chełpiła się waszą wolnością, bezbożną licencją; wasza narodowa wielkość, wzbierająca próżność; wasze dźwięki radości są puste i bez serca; twoje potępienie tyranów, mosiężna bezczelność; wasze okrzyki wolności i równości, pusta kpina; wasze modlitwy i hymny, wasze kazania i dziękczynienia, wraz z całą waszą religijną paradą i powagą, są dla Niego jedynie nachalnością, oszustwem, oszustwem, bezbożnością i hipokryzją – cienką zasłoną zakrywającą zbrodnie, które zhańbiłyby naród dzikusów.

Berry, członek Kolegium Doradczego Redakcji Dokumenty Fredericka Douglassa powiedział, że przemówienie Douglassa wzywa ministrów i przywódców religijnych do nierobienia niczego, w porównaniu z Wielką Brytanią, gdzie abolicjoniści są świadkami czegoś zupełnie innego. W przypadku chrześcijaństwa kościół [nie przyjął] żadnego przywództwa w zwracaniu uwagi na niekonsekwencje w trzymaniu mężczyzn i kobiet w niewoli, powiedział Berry. Ale w Wielkiej Brytanii Kościół był na czele ruchu na rzecz zakończenia handlu niewolnikami, a następnie zakończenia niewolnictwa.

Dwa lata w Europie zmieniły perspektywę Douglassa. Opuścił miejsce, które traktowało go mniej niż człowieka, aby zwiedzać wiele krajów, w których w większości ludzie go otaczali i szanowali. I chociaż niewolnictwo zostało zniesione, gdy uchwalono 13. poprawkę w 1865 r., według Berry'ego pozostałości niewolnictwa nadal istnieją.

Życie czarnych jest zagrożone, a równość i sprawiedliwość, których można było chcieć i przewidzieć – z abolicją i niezależnością – nie miały miejsca, powiedział Berry. Symbolizm jest ważny, ale symbolizm nie zastąpi zmiany w pozytywnym kierunku.