Jeśli nigdy nie byłeś w Dolinie Śmierci, nazwa prawdopodobnie przywołuje obrazy bezlitosnego, zasypanego piaskiem krajobrazu, który jest suchy i pozbawiony życia. I chociaż zdecydowanie istnieją części 3,4 miliona akrów parku narodowego w środkowej Kalifornii, które pasują do tego opisu, jest to również dom dla oazy, w której codziennie 80 000 galonów wody wypływa na powierzchnię.

Powodzie pozostawiają ogromne złoża boraksu, minerału zwanego czasem białym złotem. Chociaż jego odkrycie sięga Tybetu w VIII wieku, boraks stał się popularny w XIX wieku, kiedy był szeroko stosowany w ceramice i wydobyciu złota. Reklamowano go również jako lekarstwo na wszystko, od łupieżu po epilepsję. Pod koniec XIX wieku w Nevadzie, a później w Dolinie Śmierci (na długo zanim stała się ona parkiem narodowym), odkryto obfite złoża. Harmony Works — później znana jako Pacific Coast Borax Company — wykupiła tysiące akrów ziemi do wydobycia w niegościnnym terenie i zbudowała wiele linii kolejowych, aby przetransportować ten lukratywny minerał z Doliny Śmierci.

Jednak w 1926 r. odkryto kolejne złoże na znacznie bardziej dostępnej pustyni Mojave, co doprowadziło Borax Company do porzucenia kopalni w Dolinie Śmierci. Menedżer kolei Frank Jenifer wpadł na pomysł, aby zbudować hotel na terenie posiadłości, aby nadal korzystać z linii kolejowych, które mogłyby przewozić gości do pustynnej gospody.

Otwarty w 1927 roku z dziesięcioma pokojami, Karczma w Dolinie Śmierci szybko stał się popularny wśród gwiazd Hollywood, takich jak Clark Gable, a później George Lucas, który nakręcił oryginalne filmy Gwiezdne Wojny w Dolinie Śmierci. Karczma powiększyła się o więcej pokoi, basen ze źródłami, korty tenisowe i pole golfowe (najniższe na świecie na 214 stóp poniżej poziomu morza). W końcu dodano bardziej nieformalne Ranczo po drugiej stronie ulicy, zamieniając kryjówkę w pełnoprawny kurort o łącznej powierzchni 341 akrów.

Firma Borax miała marzenie i pomimo sceptycyzmu większości osób spoza firmy, ich wizja przyciągnięcia gości do tej zaczarowanej i mistycznej krainy została spełniona, mówi David Woodruff, emerytowany wieloletni pracownik i nieoficjalny historyk kurortu. Liczba turystów odwiedzających Karczmę rosła z roku na rok, nawet w okresie Wielkiego Kryzysu. Jedno z potencjalnych wyjaśnień tego ciągłego wzrostu, pomimo trudnych gospodarczo czasów: w 1933 roku prezydent Herbet Hoover wyznaczył Dolinę Śmierci jako pomnik narodowy, co doceniło kulturową, historyczną i naukową wartość regionu.

Z biegiem czasu zajazd stał się przestarzały, a gorące źródła posiadłości nie były w pełni wykorzystywane. Ale dzięki niedawnemu liftingowi o wartości 100 milionów dolarów odrodził się w miejscu wartym podróży Oaza w Dolinie Śmierci . Ośrodek jest idealnym punktem wypadowym do odkrywania niektórych z najlepszych atrakcji parku narodowego, takich jak wschód słońca w Zabriskie Point, zachód słońca w Artists Palette, spacery po solnych równinach w Badwater Basin, podziwianie widoku Dantego lub łapanie wiosennego rozkwitu dzikich kwiatów. Po prostu nie idź latem, kiedy temperatury często sięgają ponad 100 stopni.

Odnowiona posiadłość, która jest obecnie własnością prywatną Xantra Travel Collection, oferuje 66 odnowionych pokoi w stylu misyjnym oraz odświeżony hol, restaurację i salon koktajlowy. Nie przegap nowego pokoju z dwoma zabiegami Tranquility Spa — nie ma nic lepszego niż orzeźwiający masaż po dniu spędzonym w miejscu zwanym Doliną Śmierci — przylegającym do basenu ze źródłami, który jest teraz otoczony nową kawiarnią przy basenie (zamów daktylowy shake, który wykorzystuje owoce uprawiane na terenie posesji) i szykowne cabanas. Co najważniejsze, dodano 22 stylowe casitas z jedną sypialnią, idealne dla rodzin lub małych grup poszukujących prywatności i nieco więcej miejsca.

Tuż po drugiej stronie ulicy Ranczo w Dolinie Śmierci przeszedł również gruntowny remont, w tym rynek w stylu misyjnym wraz z dziedzińcem z reliktami z epoki boraksu. Jest też nowy sklep detaliczny i odświeżone zaplecze gastronomiczne, w tym lada z lodami i salon. Ta ostatnia jest wypełniona setkami artefaktów ze Starego Zachodu, historycznych plakatów i fotografii, antycznej broni palnej i narzędzi hodowlanych, wypchanych zwierząt łownych, ubrań i akcesoriów w stylu zachodnim oraz obrazów o tematyce zachodniej, z których wiele pochodzi z osobistej kolekcji właściciela Xanterry Philipa Anschutza.

Zamów drinka u wesołego barmana i obejrzyj ściany salonu; nie ma lepszego sposobu na zakończenie długiego dnia spędzonego na odkrywaniu ukrytych skarbów Doliny Śmierci, która, jak się okazuje, wcale nie jest taka niegościnna.