Gdy tylko wszedłem do linii wejścia na pokład na Union Station w Portland, zauważyłem znaki czasu: maski i znaczniki na podłodze, instruujące ludzi, gdzie mają stanąć. Maski zakrywające nos i usta są wymagane przez Amtrak na wszystkich stacjach, podobnie jak zachowanie odpowiedniego dystansu społecznego od innych. To samo dzieje się w ich pociągach. Pomimo tych zasad, kobieta stojąca bezpośrednio za mną zostawiła nos wystający ponad maskę, gdy prowadziła ożywioną rozmowę ze swoim partnerem w podróży.

Ale przypomniałam sobie, że byłam zarezerwowana w jednym z Prywatne sypialnie Amtrak , przestrzeń, w której miałabym własną część wypoczynkową, łazienkę z toaletą i prysznicem, umywalkę, a kiedy byłam gotowa na spędzenie nocy, łóżko. Innymi słowy, o ile nie zechcę, nie będę musiał wchodzić w interakcje ani dzielić przestrzeni z innymi pasażerami podczas mojej 30-godzinnej podróży z Portland do Los Angeles. Dla kogoś takiego jak ja z problemami immunologicznymi, które stawiają ich w kategorii wyższego ryzyka dla COVID-19, ta opcja oferowała ulgę w niepokoju.

Związane z: Najlepsze wycieczki kolejowe do odbycia w Ameryce

Gdy zbliżyłem się do peronu na zewnątrz wagonu sypialnego, przesłałem swoją papierkową robotę powitalnej pracownikowi, który zdołał odwzajemnić szeroki uśmiech, nawet z twarzą ukrytą za maską. Cześć, tam, powiedziała, zanim niespodziewanie się podnieciła. Och, spójrz na to! Jej głos brzmiał, jakby właśnie wygrała na loterii. Jesteś w samochodzie 31 – to mój samochód! Nazywam się Linda i będę stewardesą, opiekującą się tobą przez całą drogę do Los Angeles. Wesoły duch Lindy był zaraźliwy, dając mi pierwsze prawdziwe uczucie podekscytowania i przygody od czasu mojej ostatniej podróży, pełnej jedzenia eksploracji Houston pod koniec lutego.

Wszystko, co do tej pory przeczytałem o jeździe Amtrak w czasach COVID-19, wydawało się oceniać podróż pociągiem na duże odległości jako bezpieczną, inteligentną i – ośmielę się powiedzieć – nawet relaksującą.

Związane z: Najbardziej luksusowe przejażdżki pociągiem na świecie

Czy to twój pierwszy raz na Wybrzeże Starlight ? - zapytała Linda. Nie było. W rzeczywistości odbyłem moją inauguracyjną podróż trasą listy wiader na początku lutego, jadąc na południe z San Francisco do San Luis Obispo, a następnie, kilka dni później, złapałem pociąg z powrotem do końca linii w Los. Angeles. Tym razem kupiłem bilet w klasie biznes, podwyższenie klasy, które zawierało dwie bezpłatne butelki wody, kredyt na jedzenie na pokładzie, a nawet bezpłatną degustację wina wczesnym wieczorem. Internet był w najlepszym razie nierówny, zmuszając mnie do spędzania godzin na podziwianiu krajobrazu, czytaniu i zawieraniu szybkich i łatwych przyjaciół w porze lunchu przy moim stole w jadalni.

Tym razem byłem w jednej z prywatnych sypialni na drugim piętrze wagonów sypialnych z dwiema sypialniami. Coast Starlight firmy Amtrak to Superliner, fantazyjny termin, który zasadniczo oznacza, że ​​jest to pociąg piętrowy – który, jak się przekonałem, jest świetny do widoków, ale może być trochę kamienisty w twoim prywatnym pokoju.

Dotarliśmy do mojego pokoju i od razu byłem pod wrażeniem. Chociaż jest już dwa razy większy od roomette, kabiny w sypialni są znacznie bardziej przestronne, niż wydaje się w Internecie. Jednak pokój był niemal niezwykle przestarzały — nawet nostalgiczny. Składana ławka i siedzenie obserwacyjne zostały wykonane z materiału podobnego do tego, który można znaleźć w samolocie. W rzeczywistości cały pokój wyglądał tak, jak spodziewałbym się znaleźć w apartamencie pierwszej klasy podczas lotu międzynarodowego w latach 70. (jeśli zrobiliby je tak duże). Była też metalowa umywalka, ściana z formowanego plastiku i łazienka wielkości samolotu z ręczną dyszą prysznicową nad toaletą.

Linda i jej niesforny urok pożegnały się ze mną, obiecując, że wróci i pokaże mi moje nowe wykopaliska po tym, jak będzie mogła się spotkać, przywitać i zaprowadzić pozostałych pasażerów wagonu sypialnego do ich pokojów. I wtedy zabrałem się do pracy. Po zamknięciu za sobą drzwi i zasunięciu zasłony prywatności natychmiast wyjąłem pojemnik z chusteczkami Clorox. Mam zwyczaj, że każdy pokój hotelowy lub Airbnb, w którym przebywałem podczas pandemii, solidnie wytrzeć dla własnego zdrowia psychicznego i bezpieczeństwa. Przynoszę też własną poduszkę.

Czasami wykonywanie całej tej dodatkowej pracy sprawia, że ​​czuję się jak paranoik, a tym razem prawie tego nie zrobiłem. Czułem się całkiem pewny, że Amtrak jest na szczycie swoich protokołów pandemicznych, zbioru nowych i ulepszonych środków czyszczenia i bezpieczeństwa zdrowia, które opracowali ze swoim pełnoetatowym zespołem medycznym i bezpieczeństwa zdrowotnego, który ma doświadczenie na pierwszej linii frontu COVID-19. Obejmują one takie rzeczy jak czyszczenie każdego siedzenia, prywatnego pokoju, półki na bagaż, łazienki, przycisku, wagonu kawiarni, wagonu restauracyjnego i innych przestrzeni publicznych za pomocą środka dezynfekującego zarejestrowanego w EPA przed odjazdem pociągu – nie wspominając o dalszym spryskiwaniu i wycieraniu wszystkich główne punkty styku, w tym łazienki, co kilka godzin.

Kiedy odłożyłem swoje rzeczy, pociąg ruszył. Ruszyliśmy. Odruchowo rzuciłam się do okna, żeby popatrzeć, jak jedziemy nad rzeką Willamette. Chociaż sam widok nie zapierał dech w piersiach, wstrzymałem oddech. Na początku to uczucie było zagmatwane i prawie nie do poznania, ale potem dotarło do mnie: po raz pierwszy od siedmiu miesięcy nie tylko gdzieś jechałem — podróżowałem. Byłem podekscytowany.

Aż do tego momentu cały mój niepokój związany z podróżowaniem podczas pandemii zdołał zagłuszyć coś, o czym nawet nie pomyślałem: podekscytowanie podróżowaniem. W moim życiu sprzed pandemii podróżowałem do pracy dwa do trzech razy w miesiącu — daleko od promienia jednej mili, do którego ograniczałem się na Brooklynie między marcem a sierpniem. Nagle nocny pociąg z Portland do Los Angeles stał się przygodą. I przez chwilę wszystko wróciło do normy.

Kiedy opadłem na złożoną ławkę do siedzenia i wyciągnąłem telefon, aby zacząć robić zdjęcia, przypomniałem sobie, że czytałem o innych nocnych doświadczeniach Amtrak, które szczegółowo przedstawiały świeżo zdezynfekowane roomettes. Jednak mój pokój nie miał żadnych śladów świeżo posprzątanych, co skłoniło mnie do dokładnej kontroli i ostatecznie wyczyszczenia wszystkiego.

Po skontaktowaniu się z Amtrak, rzecznik firmy powiedział: „Zdrowie i bezpieczeństwo naszych kierowców i załogi nadal jest naszym priorytetem numer jeden. W rzeczywistości mamy pełnoetatowego dyrektora medycznego oraz zespół zdrowia i bezpieczeństwa publicznego, którzy byli na pierwszej linii frontu podczas epidemii COVID-19. Od początku do końca badaliśmy, analizowaliśmy i wprowadzaliśmy ulepszenia w podróżowaniu po Amtrak, koncentrując się na bezpieczeństwie i zdrowiu naszych ludzi i podróżnych”.

Zostało mi 29 i pół godziny. Zaciekawiony, jak wyglądała reszta pociągu, założyłem z powrotem maskę i wyruszyłem w dzicz, otwierając drzwi między wagonami za pomocą przycisku zwalniającego pociąg na poziomie stóp. Zauważyłem oznakowanie informujące, że pasażerowie i personel muszą nosić maski przez cały czas, chyba że w zaciszu swoich pokoi zastąpili plakaty promocyjne Amtrak na ścianach. Zdałem sobie również sprawę, że absolutnie żadne z okien w pociągu nie było otwarte, a częste przypomnienia przez interkom dawały jasno do zrozumienia, że ​​pasażerowie nie powinni próbować ich otwierać.

Przechodząc przez rzędy pokoi, okazało się, że ludzie wykorzystują lukę w regule maski — zgodnie z wymaganiami nie mieli masek w swoich pokojach, ale ich drzwi były szeroko otwarte. (Amtrak odmówił odpowiedzi na moje pytania dotyczące tego, czy naruszyło to ich politykę dotyczącą masek, ale powiedzieli, że odmowa noszenia maski w przestrzeni publicznej spowoduje szybkie usunięcie z pociągu).

Samochód obserwacyjny na Amtrak Coast Starlight Źródło: Katherine Alex Beaven

Kiedy dotarłem do wagonu restauracyjnego, z ulgą zauważyłem, że Sandy, kelnerka z jadalni, była zamaskowana i wycierała stoły. Na każdym drugim stoliku widniał napis nakazujący pasażerom pozostawienie kabiny pustej w celu zachowania dystansu społecznego. To pozostawiło w sumie pięć stołów jadalnych otwartych (z których wszystkie należy zarezerwować z wyprzedzeniem na określony czas). I o każdej porze posiłku odkryłem, że tylko trzy z pięciu stolików były kiedykolwiek zajęte. Warto zauważyć, że maski nie są obowiązkowe w wagonie restauracyjnym, gdy siedzą do posiłków, a pasażerowie nie muszą nosić masek w innym miejscu podczas jedzenia lub picia.

Większość pasażerów przestrzegała zasad, chociaż zdarzały się przypadki, gdy w innych sekcjach, takich jak samochód obserwacyjny, stosowano tę zasadę jako sposób na noszenie maski przez dłuższy czas. Pracownicy są również zobowiązani do noszenia masek przez cały czas, chyba że w ich prywatnych pokojach. Jednak w moim pociągu tak nie było. Obserwowałem pokojowych wchodzących do prywatnych pokoi pasażerów, którzy nie mieli na sobie masek.

Ponieważ moja podróż wydawała się różnić od tego, co czytałem o innych doświadczeniach związanych z pandemią Amtrak, postanowiłem skontaktować się z pisarzem podróżniczym Ali Wundermanem, który podróżował przez noc pociągiem Empire Builder Amtrak, który kursuje z Chicago do Portland w stanie Oregon. Chciałem ustalić, czy moje doświadczenie było bardziej wyjątkiem czy normą. W ciągu ostatnich kilku miesięcy pojechałem czterema pociągami na trzech trasach Amtrak, powiedział mi Wunderman. I chociaż bezpieczeństwo i higiena były w dużej mierze priorytetem bez względu na to, jakim pociągiem jeździłem, doświadczenie nie było jednolite. Zauważyłem, że w Empire Builder mój steward często czyścił samochód, moja toaletka pachniała środkiem dezynfekującym, kiedy wsiadałem, a konduktor brzmiał bardzo poważnie, że pilnuje pasażerów przed noszeniem masek.

Powiedziała, że ​​nigdy nie widziała pokojówki bez maski, chyba że byli we własnym pokoju z zamkniętymi drzwiami – a nawet wtedy pospiesznie założyli maskę przed otwarciem jej drzwi. Jednak na trasach, na których ogłoszenia o wejściu na pokład nie brzmiały tak intensywnie w związku z polityką COVID, pasażerowie wydawali się mniej skłonni do przestrzegania zasad. W większości wydawało się, że przestrzegano protokołów, ale kiedy personel wydawał się bardziej pobłażliwy w kwestii dezynfekcji i egzekwowania zasad dotyczących masek, pasażerowie skorzystali z tej okazji, aby sami być mniej bezpieczni.

Zachód słońca z Amtrak Coast Starlight nocny przejazd pociągiem? Źródło: Katherine Alex Beaven

Gdy słońce zaszło pierwszego dnia, byłem gotów nazwać to nocą. Rzuciłem kilka ostatnich spojrzeń za okno i zastanawiałem się, za jakimi widokami będę tęsknił, gdy przechodziliśmy obok w ciemności. Spędziłem cały dzień oglądając świat zewnętrzny migoczący jak niemy film, kilka minut na raz. Do tej pory podczas podróży zanurzałam się w zalesionym krajobrazie północno-zachodniego Pacyfiku, przyklejając się do okna, gdy przedzieraliśmy się przez drzewa już pomalowane na złocistożółte, jaskrawe pomarańcze i ogniste czerwienie. Uwielbiam jesień, więc to była wielka sprawa i wielka niespodzianka — rozkoszowałem się każdym obracającym się liściem, wiedząc, że to jedyny przebłysk jesiennych liści, jaki dostanę w tym roku. Senne małe miasteczka i rozległe połacie pól uprawnych również śmigały na zewnątrz, mieszając się w siebie i przedstawiając historie i postacie, które istniały tylko przez kilka sekund. To ostateczne doświadczenie przejściowe: prawie jak tylko zobaczysz coś za oknem, znika, a potem wszystko w końcu blednie.

Zadzwoniłem do Lindy, która natychmiast rozłożyła moje łóżko, upewniła się, że jestem gotowa na noc, a potem zostawiłam mnie, żebym posłuchał audiobooka, który pobrałem, i napisała do moich przyjaciół w czasie przerwy w obsłudze (ja nie próbowałem dołączyć do Wi-Fi podczas tej podróży.) Okazało się, że była to ciężka noc, pełna grzechotów i huków.

Kiedy następnego dnia w końcu dotarłem do jadalni, po oficjalnych godzinach śniadania, przywitali mnie Sandy i Linda. Złapałem filiżankę świeżo zaparzonej kawy i złożyłem zamówienie na lunch. Jedną z nieoczekiwanych atrakcji mojej podróży pociągiem było jedzenie – zarówno smaczne, jak i sycące. Mieli nawet przyzwoity wybór opcji wegetariańskich i bezglutenowych.

Zamiast jeść w wagonie restauracyjnym, skorzystałem z nowej opcji obsługi pokoju Amtrak i wszystkie moje posiłki zostały dostarczone prosto do mojego pokoju w wybranym przeze mnie czasie. Coś, co należy wziąć pod uwagę, rozważając zalety i wady rezerwacji prywatnego pokoju — wszystkie są dostarczane z bezpłatnymi posiłkami, w tym wybranymi napojami bezalkoholowymi i pierwszym napojem alkoholowym, a ponadto masz możliwość zjedzenia posiłku poza menu w wagonie restauracyjnym lub wybrania czegoś bardziej swobodnego w wagonie kawiarni.

Amtrak Coast Starlight nocny posiłek w pociągu i toaletalight Źródło: Katherine Alex Beaven

Mój lunch został dostarczony zaraz po wejściu w mój ulubiony odcinek podróży, kiedy sceneria środkowej Kalifornii poszerzyła się o winnice Paso Robles, a następnie otoczyła nas ze wszystkich stron górami. Gdzieś po Santa Barbara nadeszła złota godzina, a tory doprowadziły nas niemal do krawędzi klifów biegnących wzdłuż Oceanu Spokojnego. Nasz czas był nienaganny i zgodny z zachodem słońca. Zasłona w mojej kabinie była zamknięta i nie chcąc, żebym przegapiła widok, Linda wskoczyła do interkomu w naszym samochodzie, żeby ogłosić. Mimo że pociąg jedzie równolegle do niektórych odcinków autostrady, są to punkty widokowe, które można oglądać tylko z pociągu.

Zanim wszedłem na peron na Union Station — tym razem w Los Angeles — byłem gotowy do powrotu do domu, ale już spóźniłem się na pociąg. Podczas gdy wiele części mojego doświadczenia nie spełniło moich oczekiwań, były inne, które je przekroczyły.